Mai Hich

Maandagmorgen om half negen opgehaald door de gids voor de vierdaaagse trip. Ik wist niet dat Hanoi nog zo groot was. Het duurde lang voordat we op de snelweg waren. Nu heb ik vanuit de auto ook de ambassadewijk, de overheidswijk en de economische wijk gezien. Ook hier staan inmiddels aardig wat hoge kantoorgebouwen, maar aan de rand ook heel hoge woonflats van wel 22 verdiepingen. Leuk ook een ander deel van de stad te zien. De rit van maandag ging van Hanoi naar Mai Hitch. Deze community ligt in de provincie Mon Chau. Het eerste deel van de route ging over de snelweg, althans het zesbaans en vierbaans gedeelte van highway 6. Daarna werd de highway een smalle weg. Kam ook niet anders, want eenmaal op het smallere deel begon de weg te stijgen. Schitterende berghellingen afgewisseld met Vietnamese communities.Nog lang bepaalden de hoge, smalle huizen met daaronder of ervoor een werkplaats of winkel het straatbeeld. Leuk te zien hoe de mensen leven. Vanuit de auto is het lastig foto’s maken, zodat ik beperkt kan laten zien hoe het eruit ziet. Aan de andere kant van de weg was een ongeluk gebeurd, een scooter en een vrachtwagen. Aan beide kanten van de weg een heleboel kijkers. Scooter aan de kant en kijken maar. Wat dat betreft verschillen mensen ook helemaal niet. Halverwege de rit gestopt voor een kop koffie. Al snel werden we daar vergezeld door een groep, ja,ja Nederlanders en later Duitsers. Na de koffie daar wat rondgelopen en helemaal blij, want ik zag een heleboel dragonfruitplanten met vruchten. Ik vind dat zo’n mooi geziecht, dat heldere groen met die mooie rode vruchten. Even losgegaan met het fototoestel (ha,ha). We reden hoger en hoger en het werd mooier en mooier. Echt genoten van het uitzicht en wat een mazzel, want het is een schitterende dag wat betreft het weer. Met name vorige week werd het weer in Vietnam bepaald door de typhoons die bij de Filippijnen actief waren. Er is hier in deze omgeving ongelooflijk veel water gevallen. Zelfs zoveel dat bepaalde wegen onbereikbaar of onbegaanbaar waren geworden. Op het hoogste punt zijn we gestopt bij een mooi vergezicht op de Mai Chau vallei. Daarna afgedaald en verder gereden op de wegen tussen de rijstvelden en kleine leefgemeenschappen. Het werd steeds mooier en ik was  dan ook heel benieuwd naar de overnachtingsplaats. Die overtrof mijn verwachtingen, want tja wat moet je je voorstellen van een homestay in Noord-Vietnam. Hoe idyllisch, tussen de banenbomen, tropische planten en niet te vergeten die mooie rijstvelden! De homestay wordt gerund door twee broers en hun familie. Er is een gemeenschappelijke ruimte waar je kunt chillen, eten en ervoor zwemmen in het zwembadje. Slapen doe je op grote slaapzalen waar aparte ruimtes zijn gemaakt met behulp van gordijnen. Op de vloer een matras en klaar zijn we. Ik denk dat er in totaal rond de 35 mensen kunnen worden gehuisvest. En, gezellig ... daar arriveerde ook het. Nederlandse gezelschap. Na een overheerlijke, rijke lunch verkoeling in het zwembad gezocht. Daarna sociaal geweest en met mijn landgenoten kennisgemaakt. En, zo leuk een van de gezinnen komt uit Nijmegen. Ik vertellen dat ik af en toe in Nijmegen kom voor de tandarts. Zij verbaasd en ik uitleggen dat ik nu een tandarts heb die ervoor zotgt dat ik geen angst voor tandarts heb. Zegt die man: toch niet Jan-Willem? Ja, dus. Zo grappig. Dat was voor hen ook de reden om naar JW te gaan. Elke keer een feestje dat tandatsbezoek vertelden ze. Het leuke is dat je dan direct een ‘band’ hebt met mensen. Om vier uur was het tijd voor een fietstochtje met mijn gids. Weer zo’n lekkere fiets, maar geeft niks. Heerlijk tussen de rijstvelden gefietst en gekeken naar de werkende bevolking, die of met de hand of met de waterbuffel bezig was. Het begon te regenen en in de verte te onweren. Dat rolt zo lekker door in de bergen. Toen het harder ging regenen, wilde de gids terug, want hij was bang voor regen. Ik vond het heerlijk die regen, goede temperatuur en een mooi uitzicht. Alleen het onweer vond ik iets minder, omdat ik daar niet kon inschatten waar de bui naartoe zou gaan. Voelde geen gevaar, dus daar vertrouwde ik op. Leek ook te kloppen. Gids thuis, ik nog een eindje gelopen. Na een biertje en gezellige gesprekken aan het diner met elkaar. Ik heb niet meer apart aan een tafeltje gezeten. Na het diner was er een dansvoorstelling. Inmiddels was er ook een jongerengroep uit Nederland aangekomen. We hebben allemaal ook de bamboedans geoefend. Om 23.30 uur ons bed opgezocht., klamboe opgehangen en in slaap gevallen met het geluid van honderden krekels, kikkers en andere dieren. Xx