Van Mai Hich village naar Hoa Lu

Van Mai Hitch village to Hoa Lu (Ninh Binh)

Om zeven uur opgestaan, op het gemakje  gedoucht en ontbeten. Tegen negen uur weer op pad naar de volgende bestemming. Het eerste deel van de route is hetzelfde met het verschil dat de kraampjes aan de kant van de weg bemenst zijn. We stoppen voor een paar foto’s en wat uitleg over de producten. Er liggen veel bamboestengels met kleefrijst. Ze vullen de stengels met rijst en de uiteinden dekken ze af met bladeren en daarna leggen ze de stengels in kokend water. Uiteraard een gekocht en geproefd. Het vrouwtje maakte de stengel open en ik kreeeg een schaaltje pindakruimels. Daar moest je de stukjes sticky rijst in dopen. Smaakte prima. Even met haar op de foto en weer verder. In een groot deel van het gebied waar we doorheen reden, verbouwen ze rijst, mais (ook paarse) en suikerriet. Door veel dorpjes gereden. Het is overduidelijk dat dit een agriculture gebied is. Dat betekent hard werken en niet veel verdienen. De huizen hebben overwegend dezelfde bouw: hoog, smal. De voorgevels zijn kleurrijk. Sommige huizen zijn helemaal gekleurd. De bergen van het Karstgebergte zijn op een gegeven moment rondom te zien. Echt indrukwekkend en mooi. De gids overspoelde me met informatie over de districten, de grootte van de dorpen, de nummers van de nummerborden van de auto’s, historische feiten, etc. Niet te onthouden. Een gesprek met hem aangaan, is lastig. Zelden beantwoord hij echt een vraag. Vaak is het dan weer spuien van informatie. Kletsen met de chauffeur gaat hem beter af. Beetje jammer, dan maar genieten van wat ik zie. 
Maar ik moet wel opletten, want soms komt er plotseling weer een berg informatie (ha,ha). Het is een wandelende encyclopedie. Hij heeft mij deze dagen ‘geadopteerd’ als zijn moeder. We passeerden nog een heel katholiek dorp. Grappig. Aan de buitenrand even gestopt voor een foto en de gids voor een sigaretje. Van de mensen die daar wonen, hoorde hij dat ze de week ervoor in een deel van hun huis konden zwemmen. Zo hoog stond het water door de vele regen. Toen we verder reden was overduidelijk te zien dat het water nog steeds heel hoog stond en veel huizen voor een deel waren ondergelopn. Met name de huizen die vlak langs de rivier staan. Zelfs bruggen bevonden zich onder water. Zo’n geluk dat het weer vandaag droog is. Het valt me ook op dat hier veel gebruik gemaakt wordt van de fiets. Soms wel meer fietsen dan scooters op de weg. Ook op die fietsen wordt van alles vervoerd. De ritjes over de smalle weggetjes zijn echt gaaf. Rond 12.00 uur waren we in Hoa Lu om daar een heel oud tempelcomplex te bezoeken. Hoa Lu is de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam. De gebouwen resteren uit de tiende eeuw. Ze zijn ontzettend goed bewaard gebleven. Ik ben helemaal bij wat betreft dit stuk geschiedenis. Verschillende keizers, intriges, vergiftigingen, etc. Niet oudste, maar tweede zoon opvolger, tweede zoon vergiftigd, toen derde keizer. De eerste keizer heeft de grootste tempel en versieringen van o.a. een draak, de tweede keizer was een Mandarijn en minder belangrijk of aanzien en dus kleinere tempel en geen draak. Heeft ook met soort geloof te maken. Enfin, een stukje overlevering in ieder geval met fantastische legendes. Na deze historische les een restaurant opgezocht voor de lunch. Daarne een tochtje op een roeiboot gemaakt tussen de Karstbergen. We konden niet de hele route volgen, omdat we niet onder een rotspartij door konden in verband met de hoge waterstand. Wat ben je toch klein tussen zulke reusachtige, groene bergen. Magnifiek gezicht.Tijdens dit tochtje begon het in de verte te donderen en rollen. Je hebt geen idee waar het echt onweert, omdat het geluid door de bergen gedragen wordt. Voelt toch een beetje eng. Dacht: zij zullen wel weten wat hier wel en niet kan. Ze leven hier en zijn meer met deze natuur verbonden dan wij. Na het tochtje met de auto op weg naar mijn onderkomen. Zoo, dat lag mooi aan de voet van een reusachtig berggedeelte. Dat deel kon je beklimmen. Dat heb ik dus nog maar gedaan. Gelukkig hoorde ik het daar niet rommelen. Althans niet toen ik op pad ging, wel toen ik boven was. Het was een intensieve tocht naar boven, maar het uitzicht was de inspanning waard. Zelfs met de inmiddels bewolkte lucht kon je daarboven genieten van een schitterend uitzicht. Tegen de avond arriveerde de Nederlandse gezinnen ook weer. Gezellig biertje gedaan en samen gegeten en Monopoly deal gespeeld. Monopoly met kaarten. Leuk spel. Morgen 07.00 uur vertrek voor Ha Long Bay. Blijven duimen voor het weer. Xx