Hoi An (1)

Vanmorgen na een goede nacht vroeg op. Eerst maar een fiets reserveren. Gisteravond had ik nog even bekeken waar ik naartoe zou kunnen fietsen om iets van het lokale leven te zien. Aan de kust schijnt een vissersgehucht te zijn waar je de vissers aan het werk kunt zien en er is een ecologische coconutplantage in de buurt. Dat leken me leuke plekjes om te bezoeken, voordat ik naar het strand zou gaan. Ik vermoedde dat de fietstocht van morgen een andere route zou hebben. Na het ontbijt op pad gegaan. Hoi An uit is nog even zoeken naar de goede weg, maar als je de rivier volgt, kan er niets mis gaan. Zo kwam ik vanzelf bij de hoge en redelijk lange brug die ik moest oversteken. Het blijft hard werken op zo’n hotelfiets. Geen versnellingen vind ik geen punt, maar het zadel kan niet op de gewenste hoogte voor mijn benen. Ach, gebruik je weer andere spieren. De brug op was een redelijke klim. Bovenop de brug had je een schitterend uitzicht over de rivieren alle vissersnetten die inmiddels boven water hingen. Helaas is het niet helder, dus de groene bergen kun je op de foto’s  niet goed onderscheiden. Het is trouwens al vroeg bloedje heet. Na de brug volg ik Google maps maar, want het zijn redelijk smalle weggetjes en ik wil wel de goede nemen. Ha,ha, nou dan kun je dus beter je gevoel volgen. Op een zeker moment had ik geen internetverbinding meer. Volgens mij is het abonnement nog een aantal dagen geldig. Vreemd en een beetje lastig, omdat ik wel graag wilde weten waar ik precies was. Niet dat er veel andere wegen waren, maar toch. Het was een leuk weggetje, met authentieke huizen, vrouwen aan het werk, zwaaiende kinderen. Plotseling zag ik aan mijn rechter- en linkerhand een vierbaans snelweg in aanleg. Oeps, dacht ik, waarom komt die hier? Ik verder gefietst, de weg werd steeds hobbeliger. En ... daar doemde ineens een grote zandvlakte met vele hotels in aanbouw voor mij op. Er werd een groot stuk land/zand ontgonnen voor de bouw van hotels en ...? De wegen lagen er al en nieuwsgierig als ik was ik verder tussen het werkverkeer. Er reden ook scooters, dus kon ik er ook wel fietsen bedacht ik me. En, misschien was er wel een weg die parallel liep aan de andere weg en kon ik daarover terugfietsen. Bij het strand hield de weg op. Het was een mooi, breed, verlaten strand. Dat zal volgend jaar wel anders zijn. Dezelfde weg weer teruggefietst. Onderweg nog de nodige fotostops gemaakt. Wat vervelend voor die mensen dat ze nu al die hoge gebouwen in hun achtertuin zien. Een koffiestop gemaakt. Voor slechts 11000 Dong een glas iced coffee gedronken. Net na het koffietentje kon ik rechtsaf. Het was een super smal weggetje, maar het leidde mij uiteindelijk naar de plek die ik wilde bereiken. De vissers waren aan het rusten, de netten hingen te drogen en de bootjes lagen stil en verlaten op het strand. Toch ook leuk om te zien. Weer naar de brug gefietst en de coconutplantage bezocht. Ik had gedacht dat ik daar uitleg over ecologische teelt van de kokosnoot zou krijgen of zo. Ik heb me laten overhalen in een rond bamboebootje te stappen en zo de plantage rond te gaan. Op het water nog een show. Een visser deed voor hoe je een visnet uitwerpt. Grappig. Zelf ook nog meegeroeid en daarna bij het restaurant afgezet. Daar was ik de enige gast. Uiteraard een kokosnoot besteld en ook Vietnamese pannenkoeken. Daarbij kreeg ik uitleg over de wijze waarop ik ze moest eten. Het eten was werkelijk fantastisch. Toen ik daar zat te eten, was het beduidend drukker op het water. Het was een vertoning. Aziaten, met name Koreanen, met hard muziek en al zingend in de bamboebootjes. Wat een kermis. Van een eigenaar van een tourbedrijfje die bij me kwam zitten, begreep ik dat ze het maar niks vinden al die drukte en herrie. Maar ja, het brengt geld in het laatje. Na het eten mijn fiets weer opgezocht en via Hoi An naar het strand gefietst. Daar heerlijk geluierd en in zee gezwommen. Om vijf uur naar het hotel teruggefietst, gedoucht en in Hoi An gegeten. Daarna lekker voldaan slapen.