Hong Doi - Phong Nha

Om acht uur was ik op het station van Hong Doi. Redelijk geslapen in de trein. Met gids en chauffeur op weg naar Phong Nha. Phong Nha is een plaatsje aan de rand van een heel groot nationaal park, Phong Nha-Ke Bang Nationaal Park, tegen de grens van Laos aan. Het is hier trouwens het smalste stukje van Vietnam. Ik geloof dat mijn gids zei dat het maar 50 kilometer breed is. Het was de bedoeling dat we direct naar de caves van Phong Nha zouden gaan. Toen ik aangaf dat ik toch graag een lekker kopje koffie wilde, zijn we bij een gave koffietent in Phong Nha gestopt. De eigenaar is een jonge knul die zijn koffie zelf in Dalat uitkiest en verder erg verantwoord onderneemt. Hij heeft ook een koffietentje in Hanoi. Heb ik gemist. Behalve heerlijke koffie verkoopt hij ook zelfgemaakte wortelcake met alleen natuurlijke producten en toast met avocado en ei. Beide uitgeprobeerd, want in de trein had ik alleen wat kleffe rijst uit bananenblad op. We hebben best een tijd daar gezeten. Ik heb een onwijs leuke gids, een jonge vrouw die enthousiast is. Ze is in de omgeving opgegroeid en werkt in Singapore. In haar vakantie is ze dan gids. Ze werkt in Singapore, omdat ze ervaring in het toerisme wil opdoen om later haar eigen business te starten. Ook nog even met de eigemaar gekletst. Enfin, toch maar op weg naar de caves. We gaan een natte en een droge cave bezoeken. Om daar te komen,  moeten we met een boot over de rivier. Dat op zich is alweer leuk en heerlijk. Lekker vanuit de boot kijken hoe de omgeving is. Ik zit weer middenin het Karstgebergte. Hier zie je rondom de hoge, grillige, groene bergen van dat gebergte. Door de wet cave worden we geroeid. Slechts een deel van de cave is open voor publiek. De caves zijn trouwens niet eens heel lang geleden ontdekt. Dacht in de jaren negentig. Er schijnen 300 caves in het nationaal park te zijn. Slechts 20 daarvan zijn ontdekt en voor een deel opengesteld.  Ik dacht dat ik bij Halong Bay mijn mooiste cave tot nu toe had gezien. Niet dus, deze is nog mooier. We kunnen een klein stukje door de cave lopen, namelijk naar de uitgang. Vandaar moeten we 300 treden beklimmen om bij de hoger gelegen droge cave te komen. Oh, ook nu weer mazzel, want een week eerder konden de bezoekers de wet cave niet in vanwege te hoge waterstand door veel regen. Het was een hele klim. Totaal bezweet bereikten we de droge cave. Ha,ha nat in de droge cave en droog in de natte cave. Voordat we de cave ingingen, stak een medewerker wierookstokjes aan in de daarvoor bestemde pot. Ik vroeg of ik er ook een mocht neerzetten. Heb een wierookje voor papa neergezet. Een tijd lang waren mijn gids en ik de enige bezoekers. Ook deze cave is zo onwijs mooi! Het is zo onwerkelijk dat de natuur die in miljoenen, miljarden jaren gevormd is, zo mooi is. We hebben op ons gemakje rondgelopen, wat gezeten en vooral genoten. Het is zo’n leuke meid, elke keer wilde ze van mij en voor mij foto's maken. Na het bezoek aan de caves zijn we weer teruggevaren en werd ik naar een restaurant aan het meer gebracht. Daar een lekkere lunch genuttigd en op pad gegaan naar mijn homestay. Het huis stond midden op het platteland. Een mooie locatie. Ik ‘bewoonde’ in mijn uppie de bovenste etage met mooi uitzicht dus. De eigenaresse is een pittige, 30-jarige Vietnamese die is getrouwd met een Australiër. Ik denk dat ze onderdak kan bieden aan vier of vijf koppels/gezinnen. Aangezien iedereen overdag een activiteit heeft, is het er niet druk. Je kunt ook op je eigen moment eten. Dat is wel heerlijk. Daar eerst in het zwembad gelegen en daarna de rest van de middag lekker gerelaxed. Na het eten weer lekker met natuurgeluiden op de achtergrond naar bed.