Mekong delta

Hai again, Vanmorgen vroeg op. Om 08.00 uur vertrek voor de trip naar de Mekong Delta. Was zowaar helemaal op tijd. Alleen mijn Belgische reisgenoten lieten op zich wachten. Uiteindelijk konden we op pad. Allemaal gezellig in het busje. Van Saigon tot de opstapplaats Cai Be was het 2,5 uur rijden. Onze gids heeft de tijd bijna helemaal volgekletst met veel informatie over Vietnam en met name zijn geboortestreek de Mekong Delta. Veel jongelui trekken daar weg, omdat ze in de stad willen werken. Daar is meer te verdienen en er is meer vertier. De meeste kinderen en jongeren in het zuiden van Vietnam gaan naar school. School is echter niet gratis. Niet dat ouders voor onze begrippen veel moeten betalen, toch is het vreemd dat een land dat wil dat de jongeren een opleidimg volgen ouders met kosten belast. Ook is mij duidelijk dat de Zuid-Vietnamezen minder graag voor de regering werken dan de Noord-Vietnamezen. In het noorden is alles traditioneler. In het zuiden trouwen jongeren ook later of helemaal niet. Er schijnen ook veel single moeders te zijn. Vrouwen willen niet voor hun schoonfamilie  gaan zorgen. Traditioneel gezien is dat wel de bedoeling. Vrouwen willen werken en beperken de gezinsgrootte tot 2 kinderen. Gelijk hebben ze, want de prijzen zijn de afgelopen 15 jaar behoorlijk gestegen. Toen onze gids studeerde betaalde hij voor 80 vierkante meter 10 dollar per maand. Nu is dat 125 dollar. De salarissen zijn niet zo snel gestegen. Wel is het zo dat je vier keer zo veel verdient als je voor de government werkt. Zij werken trouwens ook minder dagen in de week. De moeder van de gids had bij de Vietcong gezeten, maar was nu niet meer zo blij met de partij. Het schijnt zo bij meer mensen in het zuiden te zijn, maar daar mogen we niet over spreken. En dat doen ze ook niet. Verder is China niet zo geliefd. China wil Vietnam inlijven. Strategisch gezien is Vietnam erg interessant voor China. De Chinese Zee noemen ze dan ook de East Sea. Niks Chinees meer. Enfin, er werden  nog veel meer wetenswaardigheden uitgewisseld en zo duurde de rit voor het gevoel korter. In Cai Be moesten we eerst schuilen voor een ongelooflijke plensbui. Wat een water!! In regenjassen gehuld gingen we op weg naar de boot. Gelukkig werd het droger. De Mekong is erg breed. Er is een vader Mekong en een moeder Mekong. Grappig hoor. Behoorlijk wat gezinnen leven op een boot. Elke dag verhandelen ze hun waren  op de drijvende markten. Ze doen alles met het water van de Mekong: wassen (hun kleding en zichzelf), groente en fruit schoonmaken, afwassen. Ze halen hun voedsel (veel vis) uit de rivier. Ze gebruiken het water om water te koken en de rivier is een zwembad. Ik vind het water er niet uitzien. Die vieze bruine kleur. Maar ja, kleur zegt niets over de kwaliteit van het water weten we inmiddels allemaal. Leuk om vanaf de boot de bedrijvigheid te aanschouwen. Door smalle kanalen kwamen we bij de An Binh Islands. Daar gingen we van boord om een stukje van het eiland te zien en met name de vele fruitbomen te bekijken. Vervolgens stapten we na een aantal kilometers op een roeiboot. Elke roeiboot wordt voortbewogen door een vrouw. Via de smalle watertjes kwamen we weer op de Mekong uit. Weer verder varen tot het volgende eiland. Daar hebben we een eind gefietst. Op het eind de tocht gekeken hoe ze ricecorn en ricepaper maken. Allebei erg lekker. Ook moesten we nog snake wine proeven. Ik heb een beetje geproefd. Brr, dacht ik. Hij had die slang eruit gehaald, zie de foto. Smaak was ok, dus dat viel mee. Toen weer op de boot voor een 3 uur durende tocht naar Can Tho. Daar nu in hotel. De verkoudheid wordt niet minder, soms wat erger. Balen hoor. Was het dan ook behoorlijk zat toen ik in hotel was. Gedoucht, bovenop het dak hier een iced coffee gedronken en toch maar een eettentje opgezocht. Ik had geen zin om naar de streetfood market te gaan. Was half uur heen en half uur terug lopen. Wat Vietnamese loempia’s en een soort soep met catfish en ananas en rijst gegeten. Blij dat ik nu in mn bedje lig. Morgen om 06.00 uur naar de drijvende markt.