Da lat 1

Hey, hier weer wat info. Woensdagmorgen om half 10 ben ik opgehaald door de chauffeur voor een rit van zo’n 4,5 uur. Mooi stukje natuur gezien. We gingen steeds hoger en hoger. Da Lat ligt op 1500 meter hoogte. Het was absoluut niet saai, want de beste man vertelde honderduit: over de omgeving, over Vietnam, over zijn reis naar Europa, enz, enz. Echt super om van alles te weten te komen over de mensen hier, de economische toestand, de politieke situatie en de voorkeur voor wereldleider die ze hier hebben. Echt boeiend! Het kleurt je mondiale beeld en dat is heel goed. Onderweg ook veel informatie over de vegetatie in het algemeen en wat er zoal langs de weg groeit en wordt verbouwd. Aan het begin van de rit velden met dragonfruit planten gezien. Verder papayabomen, kokosnootbomen, bananenbomen. Er schijnen best veel verschillende bananensoorten te zijn. De bananen die op grotere hoogte groeien zijn het goedkoopst en worden meestal niet gegeten, maar aan Boeddha geofferd. Bananen kosten hier overigens sowieso niet veel. Omdat het ook in het koelere Da Lat droog is in de zomermaanden zijn er veel irrigatiesystemen en meren aangelegd. Zo kan de oogst het hele jaar doorgaan. Meestal zijn het de Japanners die de systemen aanleggen. Dat heeft ook weer economische en politieke kant. Op het hoogste punt van de reis gestopt voor toilet en koffie. Helaas was de zon verdwenen en de regen verschenen. Het uitzicht was dan ook minder spectaculair. Ach, je kan niet alles hebben. Tussen twee en half drie waren we op de plaats van bestemming. Het hotel ligt buiten het centrum. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant knap lastig. Helaas hebben ze geen fiets om uit te lenen. Mijn chauffeur was bereid mij in het centrum af te zetten bij het restaurant dat hij had aanbevolen. Ik rammelde inmiddels van de trek, dus dat aanbod had ik snel aangenomen. Om drie uur aan de maaltijd in een restaurant vol locals. Grote groepen vakantie vierende Vietnamezen. Veel Vietnamezen uit Saigon en de Mekong Delta zijn nu op vakantie en zeker ook hier vanwege het koelere klimaat. Echt busladingen vol komen hier. Zo veel toeristen zien wij niet tegelijk in Zeeland. Enfin, het was een drukte van jewelste in dat restaurant. De een praatte nog harder dan de ander. En een troep dat ze maken! Ongelooflijk, alle verpakkingen van plastic flesjes tot papier van de eetstokjes ligt na afloop op de vloer. Toen ze allemaal weg waren, heb ik met verbaasde ogen zitten kijken naar de rotzooi die een van de dames overal vandaan veegde. Na de maaltijd maar in de stad op pad gegaan. Helaas was het weer zachtjes aan het regenen. En .. ja, ja ... na een half uur trof ik weer een aardig kereltje met een brommer of zo. Hij behoorde tot de Easy Riders. Dat is een groep die korte en langere trips op brommer, maar voornamelijk motor, organiseert. Ik had daarover op het internet al een en ander gelezen. Dacht dat ze alleen dagtours en meerdaagse tours maakten, maar kennelijk ook een tour van een paar uur. In mijn reisgids had ik gelezen dat er verschillende watervallen zijn rond Da Lat, maar allemaal te ver om te voet te bereiken. Had me dus al afgevraagd of ik een taxi moest nemen, of zo. Dacht: vraag hem gewoon wat hij mij nog in 2,5 uur kan laten zien. Een waterval, een Boeddhistisch klooster en het meer. Prijs afgesproken, een regenbroek van hem aangedaan, helm op en gaan ... als eerste werd ik naar de Datanla waterval gebracht. Best nog een stukje rijden was dat. Daar kaartje gekocht en de afdaling naar de waterval begonnen. Was prima te doen, want alles was keurig aangelegd en er was een klein pretparkje omheen gebouwd. Zijn ze gek op daar. Bij de waterval natuurlijk best busy met selfies makende Vietnamezen. Enfin, in ieder geval een Vietnamese waterval gezien (ha, ha). Weer naar boven gestiefeld, achterop en verder naar het Boeddhistische klooster. Dit is de plaats waar ze na een opleiding gaan wonen. Het is een groot complex en ligt behoorlijk hoog. Behalve de grote pagode die dienst doet als woonverblijf zijn er diverse tempels en is er een schitterende bloementuin aanwezig. Da Lat staat trouwens bekend om zijn bloemen. Je ziet er de bloemen en plantjes die wij in Nederland hebben en die je hier dus niet verwacht: vlijtige liesjes, hortensia’s, afrikaantjes, enz. Zo grappig. Ook zijn er veel bonsai boompjes. Nou ja, boompjes. Ze kunnen hier behoorlijk groot zijn. Er zijn ook diverse bonsai kwekers en ook bloemen- en groentekwekers. Je ziet hier dus .... kassen. Een keer in de twee jaar is er ook een soort corso waar uiteraard ook Nederlanders zich mee bemoeien. Beetje uitweiding. Aangezien het tegen sluitingstijd liep, was het er heel rustig en sereen. Heb daar zolang het kon wel van genoten. Als laatste heb ik het terrein toch maar verlaten. Er blijven is ook zo wat. Toen naar het grote meer gereden. Ik mocht daar een wandeling maken, maar besloot dat niet te doen. Het werd al donkerder en ik moest nog terug naar mijn hotel lopen en dat was best eindje. Hij gaf mij zijn telefoonnummer, want hij kon mij zaterdag wel naar de luchthaven brengen en dan konden we nog een waterval bezoeken. Gaan we niet doen. In de schemer mijn weg naar het hotel proberen te zoeken. Grote vriend Google maps geraadpleegd en gaan lopen. Mwa, dat schoot niet op. Ik kwam in allemaal straatjes die ik niet herkende. Eerst maar wat fruit gekoscht bij een ventje, daarna nogmaals een poging gedaan. Kwam toen in een inmiddels pikdonkere straat en had het gevoel dat ik me in een doolhof bevond. Geen idee meer waar ik was. Toen bedacht ik me dat ik natuurlijk de autoroute aan had moeten zetten. Dan liep ik in ieder geval langs de weg die ik was gekomen. Dat maar gedaan, maar goed dat was nog 37 minuten. Toch maar op pad gegegaan, want wat kon ik anders. Eenmaal weer in een drukker gedeelte was ik het beu en besloot voor het laatste stukje een taxi te nemen. Het was ook zo donker geworden en op de weg naar het hotel branden geen lantaarns. Ik zag veel taxi’s dus vragen maar. Het kostte wat moeite een taxichauffeur bereid te vinden mij die paar kilometer naar het hotel te brengen, maar gelukkig. M’n fruit gegeten, gedoucht en vermoeid m’n bedje ingedoken. Morgen vandaag optypen en de foto’s downloaden. Nu eerst slapen. Zijn jullie in ieder geval weer een beetje bij. Groetjes van mij.