Da lat 2

20 juli 2018 - Da Lat, Vietnam

Goedemorgen (jullie slapen nog lekker), hier nog even mijn bezigheden van vrijdag. Voor deze dag had ik een hike en kayak geregeld. Om half 9 werd ik opgehaald. Gelukkig was het droog. Ik was in de veronderstelling dat ik alleen zou zijn, maar de gids vertelde dat er nog iemand meeging. Wel zo gezellig, dacht ik. Mijn reisgenote voor de trip was Tessa. Een 32-jarige Nederlandse. Ze reist 4 weken door Vietnam en heeft geen plan. Ze was op aanraden van andere reizigers in Da Lat aangekomen en wilde hier ook wel iets doen. Omdat ik deze trip had geboekt, kon ze mee. Met de auto naar de plek in het bos gebracht waar onze hike begon. Inmiddels regende het weer zachtjes. Op zich jammer, want het uitzicht is dan uiteraard minder en de paden zijn super glibberig. Het was een hele klim naar boven. Lopen ging eigenlijk vanzelf, want we hadden met z’n drieën leuke en interessante gesprekken in het Engels. De gids sprak goed Engels. Ook hij vertelde over het dorp waar hij vandaan kwam. Hij behoorde tot een van de vele etnische minderheidsgroepen in Vietnam.  Zijn ouders hebben een koffieplantage 100 km noord-west van Da Lat. Tussen twee haakjes: ook hier is de koffie voortreffelijk! Heerlijke Robusta koffie. Om meer inkomsten te genereren hebben zijn ouders nu ook Durian fruitbomen (die met de stekels en stinkende vruchten) en avocadobomen. Die teelt is minder arbeidsintensief en levert extra geld op. Onze gids wil zeker niet de plantage overnemen. Zijn huidige werk is leuker en hij heeft een maandsalaris. Ook nu hebben we van alles besproken en wat we allebei eerder hadden gehoord gecheckt. Op het hoogste punt helaas een waas en geen vergezicht. We kregen halve broekspijpen die onze onderbenen tegen de lychees (bloedzuigers) beschermden. We zagen er heerlijk uit: nat, onder de slik en die dingen aan. Aan de andere kant wel fijn dat we onze regenjassen aanhadden, want dan was de rest van je lichaam  ook tegen die bloedzuigers, teken en muggen beschermd. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel. Afdalen was een oplettend klusje vanwege de glibberige bodem. Het had wel wat zo door dat natte gebladerte te struinen. Mooie paddestoelen gezien, maar niet op de foto gezet. Kost veel tijd en het was zo nat. Voordat we in de kayak gingen, werden we getrakteerd op een heerlijke en  uitgebreide lunch. Tijdens de lunch die best even duurde een lang gesprek met Tessa gevoerd over haar, haar ouders en mijn leventje. Bizar, zoveel overeenkomsten. Echt leuk zo’n reismaatje voor deze trip. Na de lunch de kayak in en het meer op. We waren al zo aan nattigheid gewend dat het niet meer uitmaakte dat ook onze kont en benen uiteindelijk drijfnat waren. Samen hard gewerkt om de kayak recht te houden en tegen wind in vooruit te komen.  Nog een paar waterbuffels gezien en genoten van de momenten waarop de zon even doorkwam. Dan ziet alles er vriendelijker uit. Na de kayaktocht werden we overgevaren en ... toen we uitstapten ... heel veel zon. Om drie uur was ik bij mijn hotel. Zonde om daar te blijven. Droge kleren aangetrokken en lopend op weg naar de stad. Ik wilde sowieso het Crazy House nog zien. Dat was een wandeling van een uur. Onderweg weer zoveel leuke tafereeltjes gezien, zoals een man met een volière achterop zijn gemotoriseerde voertuig. Trots als een pauw poseerde hij. Elke keer stoppen omdat ik iets leuks zie, kost weer veel extra tijd. De route van Google maps bracht mij ook langs een katholieke kerk. Daar was het een drukte van belang. Allemaal Vietnamese toeristen die de kerk bezichtigden en ... selfies maakten of in allerlei poses poseerden voor de foto. Bij de kerk was een leuk marktje. Weer snel verder gegaan langs hotels met Franse namen (restanten uit de tijd van de Franse kolonisatie). Die Fransen zaten hier toen erg veel vanwege het klimaat. De invloed van hen is echt goed merkbaar. Ook de vele bloemen hier hebben daar mee te maken. Je ziet hier bijvoorbeeld ook veel bougainville. Grappig wel, had ik hier absoluut niet verwacht. Enfin, uiteindelijk kwam ik bij het Crazy House aan. Het is een bouwwerk wat betreft idee te vergelijken met dat van Gaudi. Net als de kathedraal in Barcelona is dit bouwwerk niet af en wordt het elke keer uitbebreid. Je kunt je wel afvragen waar de grens tussen architectuur, kitsch en gekheid ligt. Wat mij opviel was dat de Vietnamezen dit een geweldige attractie vinden. Ze zijn trouwens toch wel gecharmeerd van kitsch. Ik heb de ronde in dit gekke huis gelopen. Soms waren de smalle trapjes best hoog, brr. Sommige kamers kun je huren om er te overnachten. Op de terugweg wat door de stad gezwalkt die zo tegen het avonduur weer helemaal tot leven kwam. Nog een katholieke kerk gezien trouwens . Daar was een dienst bezig. Toen het langzaam begon te schemeren, besloot ik naar het hotel terug te lopen en daar te eten. Google maps deze keer op de autoroute gezet. Bleek dezelfde route als de voetgangersroute. Nog 37 minuten te gaan. Onderweg nog een soort pannenkoekje met vis langs de weg gekocht. Ik had zo’n trek dat het me niet boeide waar het voedsel vandaan kwam. Het zag er schoon uit hoor (ha,ha). Onderweg mijn schoenen even laten schoonspuiten. Een knul was de scooter aan het schoonspuiten onder toezicht van zijn vader. Ik vroeg in gebarentaal of hij even mijn schoenen schoon wilde spuiten. Dat deed hij. Ook weer gebeurd. Om zeven uur weer netjes op de plaats van bestemming en hier heerlijk gegeten. Heel wat gelopen vandaag. Ik denk bij elkaar zeker 30 kilometer en de armspiertjes getraind met kayakken. Al met al een sportief dagje. Da Lat is niet echt mijn stad. De gekleurde huizen zijn leuk. Die geven het stadsbeeld kleur. Het park en het water eromheen verliezen hun natuurlijke aanzien door allerlei fantasiedingen die eromheen staan zoals de waterfietsen die de vorm van grote gekleurde zwanen hebben. Verder smalle straten, veel verkeer en een wat smoezelige indruk. En verder de ongelooflijk vele bussen met toeristen die hun weg door de stad moeten vinden. De vele bloemen vrolijken het beeld wel op. Wel leuk om de stad en de omgeving te hebben gezien. Het hotel is wel grappig. Ik ben de enige westerse gast. Het ontbijt is dan ook helemaal Vietnamees. Zo veel mogelijk voedsel dan ook uitgeprobeerd. Je ziet hier verhoudingsgewijs niet veel Europese toeristen. Tessa was ook de enige in het hostel waar ze verbleef. Zaterdag om 13.55 uur vlucht naar Hanoi. Op naar het noorden!

Liefs van mij. Xx

Foto’s

2 Reacties

  1. Rik en Marjolein:
    21 juli 2018
    wat leuk op avontuur. Je maakt wel heeel veel mee prachtig die foto s.
    en zo n gezellig onderling met de mensen op de terrassen. Voorzichtig en veel plezier dikke kus van ons
  2. Marjan:
    22 juli 2018
    Ja, je ontmoet zo veel verschillende mensen onderweg. Echt leuk! Echt alleen nog niet geweest. Dikke knuffel en liefs uit Hanoi.😘